Als de ontsteking de kop op steekt
Een urineweginfectie of blaasontsteking is het gevolg van een kolonisatie van de urethra, de buis waardoor de urine uit de blaas stroomt, en van de blaas door bepaalde bacteriën uit de darmen, enterobacteriën. Er bestaan drie soorten enterobacteriën die verantwoordelijk zijn voor deze infecties: Escherichia coli of colibacterie, Proteus en Klebsiella. In 75 à 90% van de gevallen is Escherichia coli de ziektekiem. De ziektekiem hecht zich vast aan de wand van de blaas, en vermeerdert zich dan. Dat heeft een ontsteking tot gevolg: blaasontsteking.
Deze enterobacteriën passeren de hydrolipidenfilm tussen de anus en de ingang van de vagina. De aanwezigheid van beschermende lactobacillen in de vagina voorkomt infectie maar als deze natuurlijke bescherming zwak is, dus bij dysbiose, is de omgeving gunstig voor de ontwikkeling van de enterobacteriën.
Een urineweginfectie herkennen
Een urineweginfectie veroorzaakt een branderig gevoel bij het plassen, vaak en pijnlijk plassen en troebele urine met een sterke onaangename geur. Deze zo kenmerkende symptomen kunnen voldoende zijn voor een diagnose. Om te bepalen welke bacterie precies de oorzaak is, dient een cytobacteriologisch onderzoek van de urine (ECBU) te worden gedaan door een laboratorium.
Blaasontsteking voorkomen door een juiste levensstijl
Om dit evenwicht te behouden zijn goede reflexen voor wat betreft de intieme hygiëne noodzakelijk:
- Minstens 1,5 liter water per dag drinken
- Geen te strakke of synthetische kleding dragen
- Het gebruik van tampons en inlegkruisjes beperken
- Zich eenmaal per dag wassen met een intieme hygiëne product
Daar urineweginfecties vaak zich na seks ontwikkelen, is het ook belangrijk om voor en na de seks te plassen om eventuele bacteriën te verwijderen.
Andere factoren kunnen gunstig zijn voor de ontwikkeling van blaasontsteking zoals stress, roken of de menopauze.
Het belang van probiotica en planten ter preventie van recidiverende urineweginfecties
De behandeling van blaasontsteking berust hoofdzakelijk op antibiotica. Binnen enkele dagen hebben de meeste vrouwen geen symptomen meer. Maar recidieven komen veel voor. Vanaf 4 blaasontstekingen per jaar spreken we van recidiverende blaasontsteking.
Bij recidieven kan tijdens een medisch consult worden gecontroleerd of het inderdaad een urineweginfectie betreft en geen afwijking in de nieren, de blaas of de plasbuis.
Bij herhaalde urineweginfecties kunnen herhaalde antibioticakuren de vaginale flora ernstig verzwakken en de kans op nieuwe aanvallen vergroten. Het evenwicht van de vaginale microbiota speelt een grote rol in de beperking van de verspreiding van de ziektekiemen in de urinewegen.
Talloze onderzoeken2 hebben het gunstig effect aangetoond van probiotica ter preventie van blaasontsteking. Zo heeft de probioticumstam Lactobacillus helveticus een sterk remmende werking op de hechting van de belangrijkste urogenitale ziektekiemen3.
Bepaalde planten kunnen vanwege hun antihechtende, anti-inflammatoire of diuretische eigenschappen bijdragen tot de beperking van urineweginfecties. Veenbes (of Cranberry), kattensnor en muizenoor worden met name aanbevolen bij blaasontsteking.
Door de antiseptische eigenschappen voorkomt muizenoor de verspreiding van de bacteriën4, veenbes, en meer bepaald, de proanthocyanidinen (PACs) type A die erin zitten, en kattensnor remmen de hechting van de bacteriën5.
Door de interactie tussen bacteriën en cellen te blokkeren beperken veenbes en kattensnor de infectie.
De planten beperken de hechting van ziektekiemen terwijl probiotica op de lange termijn direct inwerken op het evenwicht van de vaginale flora. De gezamenlijke werking van de gecombineerde producten samen met een goede intieme hygiëne kan recidiverende blaasontsteking voorkomen.
