Vitamine C

Vitamine C, ook wel ascorbinezuur genoemd, is een in water oplosbare vitamine die een essentiële rol speelt bij stofwisselingsreacties zoals de synthese van steroïde hormonen, bijvoorbeeld cortisol en geslachtshormonen, bepaalde neurotransmitters zoals dopamine en adrenaline, en galzuren uit cholesterol.

Vitamine C* is betrokken bij de synthese van collageen, dat essentieel is voor de normale structuur van vele weefsels zoals botten, kraakbeen, bloedvaten, huid, tandvlees en tanden.

Vitamine C helpt bij:

• de energiestofwisseling,
• het normaal functioneren van het zenuwstelsel en het immuunsysteem.
• het normale psychologische functioneren,
• het verminderen van vermoeidheid en uitputting,
• de bescherming van cellen tegen oxidatieve stress.¹

Vitamine C zorgt voor een betere opname van ijzer en helpt de beperkte vorm van vitamine E te regenereren.

*Resultaten van wetenschappelijke evaluaties uitgevoerd voor gezondheidsclaims door de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (Europese Commissie, 2016). Gezondheidsclaim: een claim die stelt, de indruk wekt of impliceert dat er een verband bestaat tussen een categorie levensmiddelen, een levensmiddel of een van de bestanddelen daarvan en gezondheid.

Rokers hebben een grotere behoefte en worden aangeraden om 120 tot 150 mg vitamine C per dag in te nemen.

De voedingsreferentie voor de bevolkingsgroepen vastgelegd door de Europese autoriteit voor de voedselveiligheid (EFSA) en/of door het Franse agentschap voor voedselveiligheid, milieu en werk (ANSES) is de inname die de behoeften van bijna de hele onderzochte populatie dekt, zoals geschat op basis van experimentele gegevens. Dit komt overeen met de voormalige aanbevolen voedingsinname.

Hoewel de meeste zoogdieren vitamine C kunnen aanmaken, heeft de mens tijdens de evolutie dit vermogen verloren. Het organisme is ook niet in staat om het voor lange tijd op te slaan en moet het dus elke dag uit voedingsmiddelen halen.

90% van de ingenomen vitamine C wordt door de darm opgenomen maar boven de 180 mg vermindert de opname aangezien het mechanisme verzadigd raakt. Wij treffen vitamine C aan in citrusvruchten, rode vruchten, groenten, kool enzovoort.

Hier vindt u voorbeelden van voedingsmiddelen die veel vitamine C bevatten:

Meer informatie over welke andere voedingsmiddelen vitamine C bevatten vindt u op de website van het ANSES.

Een normale bloedconcentratie van vitamine C ligt tussen 8 en 14 mg/L. Eenvoudige tekorten (bloedconcentratie tussen 2,5 mg/L en 8 mg/L) komen vaak voor en kunnen leiden tot verminderde eetlust, gewichtsverlies en vermoeidheid.

Een concentratie lager dan 2,5 mg/L is een tekort. Een tekort aan vitamine C (inname <10 mg/d gedurende enkele maanden) is de oorzaak van scheurbuik bij volwassenen, een aandoening die zich uit in oedeem en bloedingen, vooral in de mond en de botten. Hoewel het in geïndustrialiseerde landen als uitzonderlijk wordt beschouwd, zijn er onlangs in Frankrijk verschillende gevallen van scheurbuik bij volwassenen en kinderen gemeld. Deze bijna vergeten ziekte, die in verband wordt gebracht met de grote zee-expedities, is misschien niet zo ongewoon, vooral niet bij kansarme bevolkingsgroepen of mensen die speciale diëten volgen.

Boven 14 mg/L in het bloed wordt vitamine C uitgescheiden in de urine. Een langdurige inname van vitamine C van meer dan 1 g per dag kan echter leiden tot nierstenen, een risico op ijzerstapeling en spijsverteringsproblemen.

Gebrek: Dit begrip verwijst naar tekort met duidelijke klinische aanwijzingen.

Tekort: De term “tekort” wordt gebruikt voor tekorten die alleen biologisch geobjectiveerd kunnen worden door het gebruik van reservemarkers. Dit gaat niet gepaard met duidelijke specifieke klinische verschijnselen. (Ministerie van Werkgelegenheid en Solidariteit 2000)