De slaap wordt in verschillende cycli verdeeld, die elk hun eigen psychologische functies hebben.
- De langzame lichte slaap vertegenwoordigt ongeveer 50% van de totale slaaptijd. Het is een overgangsfase tussen wakker worden en slapen.
- Tijdens de langzame diepe slaap wordt groeihormoon aangemaakt en wordt weefsel hersteld.
De REM-slaap speelt een belangrijke rol bij het dromen en het neuropsychische herstel:
- hij helpt bij het opslaan van leerinhouden in het langetermijngeheugen
- hij helpt „orde op zaken te stellen” door informatie van de vorige dag te sorteren
- dromen helpen de hersenen om spanning
- van de dag los te laten om de verworvenheden beter vast te leggen.
De verschillende fasen van de slaap worden gekenmerkt door wijzigingen in hersenactiviteit, gedrag en fysiologische functies. Deze verschillende stadia kunnen verstoord worden en zorgen voor nachtelijk ontwaken, vroeg wakker worden of problemen met in slaap vallen.
Nachtelijk ontwaken
Een van de tekenen die erg vaak beschreven wordt, is nachtelijk ontwaken. Daarbij wordt het individu 's nachts een of meerdere keren wakker en heeft het in sommige gevallen moeilijkheden om terug in slaap te vallen. Dit kan occasioneel of met een zekere regelmaat gebeuren. Dit nachtelijk ontwaken kan als fysiologisch beschouwd worden, waarbij het individu tijdens elke cyclus licht ontwaakt.
Wakker worden aan het einde van de nacht of vroeg wakker worden betekent dat het individu 's morgens vroegtijdig wakker wordt.
Indien het nachtelijke ontwaken vaak voorvalt of gevolgen heeft voor het leven overdag (slaperigheid, vermoeidheid, irritatie), is het nodig om raad in te winnen bij een gezondheidswerker om de oorzaak van het slaapprobleem precies te bepalen.
Moeilijkheden om in slaap te vallen
Het circadiaans ritme berust op variaties in de werking van de centrale biologische klok. Die bepaalt met name het moment waarop we in slaap vallen en wakker worden. Ze reguleert de afwisseling van waak- en slaapfasen.
Bepaalde externe factoren kunnen de werking ervan wijzigen, zoals sociale activiteiten, werk en biologische processen (vertering, sportbeoefening). Stress kan ook de oorzaak zijn van moeilijkheden om in slaap te vallen.
Uitstel van fase
Deze problemen doen zich voor wanneer onze biologische klok ontregeld is. We spreken van een vertraagde fase wanneer iemand zich niet slaperig voelt voor het heel laat 's nachts is en een versnelde fase wanneer iemand moeite heeft om wakker te blijven na 19 uur.
Problemen met het circadiaans ritme van de slaap zijn een gevolg van een gebrek aan synchronisatie tussen ons endogeen circadiaans ritme en het ritme dat opgelegd wordt door externe synchronisatie (afwisseling dag/nacht, sociale en professionele beperkingen). Deze moeilijkheden kunnen zich bijvoorbeeld voordoen bij jetlag (link artikel jetlag).